Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

optime moratus

  • 1 mōrātus

        mōrātus adj.    [mos], mannered, of morals, constituted, conditioned, circumstanced: (mulier) quibus morata moribus! T.: genus hominum optime: in tam bene moratā civitate, L.: male venter, insatiable, O.—Of style, expressive of character: poëma: recte morata Fabula, with accurate characterization, H.
    * * *
    morata, moratum ADJ
    endowed with character or manners of a specified kind; gentle, civilized

    Latin-English dictionary > mōrātus

  • 2 moratus

    1. morātus, a, um, s. moror.
    ————————
    2. mōrātus, a, um (v. mores), I) irgendwie gesittet, - geartet, -beschaffen, a) übh.: bene, melius, optime m., Cic.: mulier male m., Plaut.: ita moratus (dessen Charakter so beschaffen ist), ut etc., Cic. (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 11. p. 97, b): istoc more morata, so geartet, Plaut.: condigne pater est eius moratus moribus, so geartet wie er, Plaut.: quid mulieris uxorem habes aut quibus moratam moribus? wie geartet? Ter. – v. Lebl., ita haec morata est ianua, Plaut.: venter male m., Ov.: disciplina bene m., Colum. – b) prägn. = gut geartet, homines morati, Firm. math. 8, 24. – II) nach den Sitten-, nach dem Charakter der Menschen eingerichtet, poëma, charaktervolles, Cic.: fabula recte morata, mit richtiger Zeichnung der Charaktere, Hor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > moratus

  • 3 moratus

    1.
    mŏrātus, a, um, Part., from moror.
    2.
    mōrātus, a, um, adj. [mos].
    I.
    Mannered, of morals, good or bad; constituted, conditioned, circumstanced (class.):

    nequiquam mulier exornata est bene, si morata est male,

    Plaut. Most. 1, 3, 132: condigne pater est ejus moratus moribus, id. Capt. 1, 1, 39:

    morata recte (puella),

    id. Aul. 2, 2, 62:

    viri bene morati,

    Cic. de Or. 2, 43, 184:

    genus hominum optime moratum,

    id. Agr. 2, 31, 84:

    melius,

    id. Fin. 1, 19, 63:

    ita haec morata est janua,

    is of such a nature, Plaut. As. 2, 3, 10:

    male moratus venter,

    insatiable, Ov. M. 15, 95:

    bene morata disciplina,

    Col. 1, 8:

    aut multitudinem melius moratam censeam fieri posse,

    Liv. 26, 22, 14:

    in tam bene morata civitate,

    id. 45, 23, 10:

    bene moratae urbes,

    Quint. 8, 6, 24.—
    II.
    Esp. of style, etc., adapted to the manners or character of a person, or to the subject, characteristic:

    poëma,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    recte morata Fabula,

    in which the characters are accurately drawn, Hor. A. P. 319; cf.:

    in oratione morata debent esse omnia cum dignitate,

    Quint. 4, 2, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > moratus

  • 4 moratus [2]

    2. mōrātus, a, um (v. mores), I) irgendwie gesittet, -geartet, -beschaffen, a) übh.: bene, melius, optime m., Cic.: mulier male m., Plaut.: ita moratus (dessen Charakter so beschaffen ist), ut etc., Cic. (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 11. p. 97, b): istoc more morata, so geartet, Plaut.: condigne pater est eius moratus moribus, so geartet wie er, Plaut.: quid mulieris uxorem habes aut quibus moratam moribus? wie geartet? Ter. – v. Lebl., ita haec morata est ianua, Plaut.: venter male m., Ov.: disciplina bene m., Colum. – b) prägn. = gut geartet, homines morati, Firm. math. 8, 24. – II) nach den Sitten-, nach dem Charakter der Menschen eingerichtet, poëma, charaktervolles, Cic.: fabula recte morata, mit richtiger Zeichnung der Charaktere, Hor.

    lateinisch-deutsches > moratus [2]

  • 5 moratus

    I morātus, a, um part. pf. к moror I II mōrātus, a, um [ mos ]
    1) отличающийся теми или иными нравами, свойствами ( civitas optime morata C)
    homo bene m. C — человек добрых нравов, благонравный
    2) описывающий характеры, психологически верный (poēma C; fabuka recte morata H)

    Латинско-русский словарь > moratus

  • 6 moralisch

    moralisch, moralis. qui, quae, quod ad mores pertinet (die Sitten betreffend). – bene od. recte moratus, im Komparat. melius moratus, im Superlat. optime moratus (gut gesittet, sittlich gut). – probus (rechtschaffen). – honestus,Adv.honeste (tugendhaft, von Pers. und Handlungen). – moralisch schlecht, male moratus (schlecht gesittet); improbus [1708]( unredlich, gottlos); turpis (schändlich): m. verdorben, perditus (übh.); voluntate perditus (der Gesinnung nach): das Moralisch-Gute, honestum; decus, ŏris, n.: m. Vorschriften, de moribus oder de virtute praecepta: m. Verse, versus honestum aliquid monentes: ein m. Betragen, recti mores; vita honesta: sich nur durch m. Gründe bestimmen lassen, nullā aliā re nisi honestate duci: das m. Gefühl (für das Schickliche), verecundia: etwas aus dem m. Gesichtspunkte betrachten, alqd referre ad mores.

    deutsch-lateinisches > moralisch

  • 7 gesittet

    gesittet, moratus. – gut g., bene moratus; modestus (der im Betragen u. Handeln das rechte Maß nie überschreitet); humanus (der die gehörige Bildung besitzt); urbanus (dessen Manieren gehörig abgeschliffen sind, manierlich, artig). – vollkommen g., optime moratus. – schlecht gesittet, rudis (roh); agrestis (bäuerisch); incultus (ungebildet). – jmd. g. machen, alqm ad humanitatem informare (vgl. »zivilisieren«). – Gesittung, mansuetudo. – menschliche G., humanitas: größere G. annehmen, mitiore ingenio od. (v. meh reren) mitioribus ingeniis imbui.

    deutsch-lateinisches > gesittet

См. также в других словарях:

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»